23 Resource id #7 COP - Eugeniusz Kwiatkowski
STRONA W BUDOWIE
klaster COP
klaster COP
www.klastercop.pl

 

 

Nasze wystąpienia w Sejmie od 14.33

 

VI Forum Gospodarcze Powołanie Rady Programowej
VI Forum Gospodarcze Program części panelowej

 

 

 

Ludzie COP



COP - Eugeniusz Kwiatkowski
Eugeniusz Kwiatkowski

Eugeniusz Kwiatkowski (ur. 30 grudnia 1888 w Krakowie, zm. 22 sierpnia 1974 w Krakowie) – polski wicepremier, minister skarbu, przemysłu i handlu II Rzeczypospolitej.

Stworzył 4-letni plan inwestycyjny przewidujący rozbudowę infrastruktury, zwiększenie potencjału obronnego kraju, przygotowanie fundamentów dla przyszłej rozbudowy przemysłu, łącznie z aktywizacją Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Zainicjował budowę portu i miasta w Gdyni. Znacznie przyczynił się do powstania Stalowej Woli – miasta leżącego w woj. podkarpackim.

Wniósł wielki wkład w rozwój polskiego przemysłu chemicznego: zakładów azotowych w Chorzowie i Tarnowie.

Dzieciństwo Eugeniusz spędził w Czernichowcach wraz z rodzeństwem: starszym Romanem, Janiną i Zofią. W 1898 rozpoczął naukę w Gimnazjum Franciszka Józefa we Lwowie – nauka w tym czasie nie szła mu najlepiej. W 1902 zaczął uczęszczać do (słynącego z wysokiego poziomu nauczania i patriotycznego wychowania młodzieży) Gimnazjum OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem. Po śmierci ojca, od 1903 matka zajęła się synem. W 1907 otrzymał świadectwo dojrzałości. Po maturze, w latach 1907–1910 studiował na Wydziale Chemii Technicznej Politechniki Lwowskiej, gdzie nauka szła mu bardzo dobrze. Jednak w 1910 Eugeniusz na prośbę matki, która bała się aktywności politycznej i niepodległościowej syna wyjechał na dalsze studia na uniwersytet do Monachium (1910–1912). Eugeniusz powrócił do Lwowa w 1913 i odbywał praktykę w Gazowni Miejskiej we Lwowie. We wrześniu 1913 poślubił Leokadię, z którą miał troje dzieci: Jana (1914–1939), Hannę (zm. 26 czerwca 2007) i Ewę. W okresie studiów we Lwowie związał się z młodzieżowymi organizacjami niepodległościowymi Zet i Zarzewie, a następnie był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich.

W czasie I wojny światowej walczył w Legionie Wschodnim, następnie w Legionach Polskich, zajmował się też pracą konspiracyjną w Polskiej Organizacji Wojskowej. W okresie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Głównym Urzędzie Zaopatrzenia Armii (sekcja chemiczna) przy Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1921 wystąpił z wojska w stopniu porucznika.

Jeszcze w trakcie I wojny światowej pełnił funkcję zastępcy dyrektora Gazowni Lubelskiej. Następnie, jako docent, wykładał gazownictwo na Politechnice Warszawskiej. Jako inżynier chemik, podjął w 1921 pracę na stanowisku dyrektora technicznego w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie (dyrektorem naczelnym zakładu był wówczas Ignacy Mościcki). W ciągu czterech lat doprowadził do rozkwitu fabryki, uprzednio pozbawionej przez Niemców dokumentacji i personelu technicznego.

Po przewrocie majowym prezydent RP Ignacy Mościcki zarekomendował go na stanowisko ministra przemysłu i handlu w rządzie Kazimierza Bartla. Piastował ważne funkcje państwowe, m.in. ministra przemysłu i handlu (1926–1930). Włączył się w działalność Obozu Zjednoczenia Narodowego. Stał się szeroko znany jako autor koncepcji rozwoju handlu morskiego i budowniczy portu w Gdyni.

W latach 1931–1935 pełnił funkcję dyrektora Państwowych Fabryk Związków Azotowych w Chorzowie i Mościcach.

Od października 1935 do 30 września 1939 Eugeniusz Kwiatkowski pełnił funkcję wicepremiera i ministra skarbu w rządach: Mariana Zyndram-Kościałkowskiego i Felicjana Sławoja Składkowskiego. Patronował Centralnemu Okręgowi Przemysłowemu, będąc autorem jego planu, a następnie koordynatorem jego budowy.

W obliczu klęski wrześniowej wraz z rządem opuścił Polskę 17 września 1939.

W latach 1939–1945 internowany w Rumunii. Po wojnie wrócił do kraju i w latach 1945–1948 był Delegatem Rządu dla Spraw Wybrzeża. Ówczesne władze usiłowały wykorzystać jego doświadczenia i talenty organizatorskie, ale gdy nie chciał się im poddać, w 1948 został przeniesiony na przymusową emeryturę.

W latach 1947–1952 był posłem na Sejm Ustawodawczy. W 1948 odsunięty od działalności publicznej, z administracyjnym zakazem pobytu na Wybrzeżu i w Warszawie. Zajął się pracą naukową z dziedziny chemii, ekonomii i historii. Przez wiele lat był szykanowany przez władze PRL. Zamieszkał w Krakowie, gdzie zmarł w 1974 i gdzie jest pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (pośmiertnie, 1996). 19 sierpnia 1974 Uniwersytet Gdański przyznał mu tytuł doktora honoris causa za wkład w rozwój polskiej gospodarki morskiej oraz ogólnej teorii ekonomii.

Eugeniusz Kwiatkowski w Gdyni jest traktowany jako jedna z bardziej zasłużonych postaci dla rozwoju miasta. Dzięki niemu w błyskawicznym tempie rozpoczęła się budowa gdyńskiego portu, który stał się dla międzywojennej Polski oknem na świat. Poza budową portu przyczynił się do powstania polskiej floty handlowej, uwalniając Polskę od opłacania obcych armatorów. Jednocześnie z jego inicjatywy powstała Dalekomorska Flota Rybacka. Obecnie w Gdyni jego imię nosi:Trasa im. Eugeniusza Kwiatkowskiego, przyznawane przez Radę Miasta Gdyni medale im. Eugeniusza Kwiatkowskiego "Za wybitne zasługi dla Gdyni", Centrum Handlu i Biznesu – "Centrum Kwiatkowskiego", wybudowane obok jego pomnika, Wyższa Szkoła Administracji i Biznesu w Gdyni im. Eugeniusza Kwiatkowskiego, Szkoła Podstawowa nr 10 im. Eugeniusza Kwiatkowskiego.

Kwiatkowski jest autorem szeregu prac ekonomicznych: „Zagadnienie przemysłu chemicznego na tle wielkiej wojny” (1923), „Postęp gospodarczy Polski” (1928), „Polska gospodarcza w roku 1928” (1928), „Powrót Polski nad Bałtyk” (1930), „Dysproporcje. Rzecz o Polsce przeszłej i obecnej” (1932). Do wydania przygotowywane jest "Archiwum Morskie Eugeniusza Kwiatkowskiego" (Wyższa Szkoła Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni, współpraca prof. Marian Marek Drozdowski).

 


 

Stefan Bratkowski - „FACHOWIEC – NIE TYLKO LEGENDA”

Eugeniusz Kwiatkowski, to nie tylko biografia i kapitalne osiągnięcia. To charakter i sposób istnienia – istnienia poprzez działanie. Powiedziałbym – filozofia, gdyby to pojęcie pasowało do fachowca obcego wszelkiej pretensjonalności. Właśnie – fachowca 



 

wiceprezes Klastra COP Jan Ludwik Banaszak

„ …w 40 ROCZNICĘ śmierci wielkiego Polaka, męża stanu, patrioty Odrodzonego Państwa Polskiego, budowniczego Centralnego Okręgu Przemysłowego w II Rzeczpospolitej Polskiej lat 1918 – 1939 - Eugeniusza Kwiatkowskiego…” (zm. 22 sierpnia 1974 w Krakowie).  



 

prof. dr hab. Bolesław Orłowski - KWIATKOWSKI Eugeniusz Felicjan (1888–1974)

KWIATKOWSKI Eugeniusz Felicjan (30 XII 1888 Kraków – 22 VIII 1974 Kraków), inżynier chemik, działacz polityczno-gospodarczy



 

prof. dr hab. Marian Marek Drozdowski - Czego nauczyć się możemy od Eugeniusza Kwiatkowskiego?

Jako Jego biograf i uczeń Kwiatkowskiego oraz senior biografistyki polskiej, ośmielam się przedstawić syntetycznie refleksje powstała po kilkudziesięciu latach studiów nad dorobkiem myśli i dokonań Kwiatkowskiego 



 

ks. prof. dr hab. Jan Zimny - Pomniki bohaterów historii

Obejmując pamięcią przeszłość nie sposób nie przywołać wielu wspaniałych bohaterów, twórców dzieł, które do dziś odgrywają ważną rolę w historii naszej Ojczyzny. Nie dla wszystkich jednak zbudowano pomniki, wmurowano tablice pamiątkowe. A jeśli nawet takie powstały, to istotniejszym jest i pozostanie pamięć w sercach i umysłach zwłaszcza, gdy ich dzieła nadal żyją i wciąż odgrywają istotne znaczenie. Ci bohaterowie w jakimś stopniu kierowali się mądrością czasu według znanej maksymy: musisz żyć dla innych, jeśli chcesz żyć z pożytkiem dla siebie. Zapewne nie wielu już pamięta, że 22 sierpnia minęła 40-rocznica śmierci bohatera w swoim rodzaju – twórcy „dzieła” jakim był Centralny Okręg Przemysłowy - Eugeniusza Felicjana Kwiatkowskiego 


Dla mediów Kontakt