23 Resource id #7 RADIOTELEKOMUNIKACJA w COP z SF KOLARZ
STRONA W BUDOWIE
klaster COP
klaster COP
www.klastercop.pl

 

 

Nasze wystąpienia w Sejmie od 14.33

 

VI Forum Gospodarcze Powołanie Rady Programowej
VI Forum Gospodarcze Program części panelowej

 

 

 

Ludzie COP



RADIOTELEKOMUNIKACJA w COP z SF KOLARZ
RADIOTELEKOMUNIKACJA w COP z SF KOLARZ



SF KOLARZ podejmuje zalecenia Ministerstwa Spraw Wojskowych upowszechniania radioaparatów, telefonów i central, dając liczne bonusy nabywającym. Aparaty odbiorcze wiążą się z osprzętem technicznego wyposażenia, jak baterie, anteny, łączniki, lampy, podzespoły wymienne dla pracującego gwarancyjnie serwisu co zapewnia rozwój firmy.

Radiostacja w Pittsburgu (USA) w 1920 r. była pierwszą w świecie regularnie nadającą program radiowy. Polska odzyskując niepodległość w 1918 r., przejmowała radiotelegraficzne stacje zaborców w Krakowie, Poznaniu i Warszawie. W Europie radiofonię używało 17 krajów (1926 r.) mając 123 radiostacje o łącznej mocy 116 kW. 

W 1918 roku powstaje Państwową Wytwórnię Aparatów Telegraficznych i Telefonicznych (PWATiT). Wytwórnia jest pierwszym polskim producentem aparatury niskoprądowej dla telekomunikacji dając aparaty telegraficzne, telefoniczne oraz ręczne łącznice.

Grupa Inicjatywna z inżynierami; Kazimierz Jackowski, Józef Plebański, Władysław Heller, Jan Machcewicz i Janusz Groszkowski w dniu 17 listopada 1921 r. inicjuje Stowarzyszenie Radiotechników Polskich zarejestrowane 31 marca 1922 r.. Stowarzyszenie to gromadzi entuzjastów nauki i praktyki dla nowoczesnego polskiego przemysłu współpracującego też dla armii. Następuje dynamiczny proces powstawania wielu produkcji aparatury radio-tele, ale liczą się ci najlepsi.

 Inżynierowie; Władysława Hellera i Romana Rudniewskiego zakładają firmę "FARAD" wraz z  dwoma zagranicznymi Towarzystwami: Marconi Wirless Telegraph Co Ltd. w Londynie i Société Fraçaise Radioélectrique (SFR) z Paryża.

Inżynier Józef Plebański zakłada RADJOPOL wiążąc się z francuskim koncernem Compagnie Générale de Télégraphie sans fil. Firma działa pod nazwą "Société Radiotechnique Polonaise - RADIOPOL".

W 1923 r. te dwie firmy łączą się tworząc Polskie Towarzystwo Radjotechniczne (PTR). Dyrektorami działów są; Felicjan Kraśnicki, Józef Plebański, Roman Rudniewski. Większość akcji spółki akcyjnej PTR objął kapitał zagraniczny (1/3 angielski,1/3 francuski). PTR swoją wytwórnię buduje pod Warszawą, obok zagonów kapusty przy ul. Narbutta 29.

 Do Odrodzonej Polski po ponad wiekowym niebycie państwa ciągną wychodźcy z kilku pokoleń, z różnych kultur, z różnych przemysłów bogactwa. Podejmują inicjatywy gospodarcze w relacji międzynarodowej. Jednym z nich jest powracający z Ameryki doktor Zygmunt Chamiec (lekarz), ale przede wszystkim znany w świecie finansów, a piastujący stanowiska w Polskiej Kasie Kredytowo-Pożyczkowej, Banku Handlowym. Powstaje spółka "Polskie Radio" (5 II 1924 r.), w której zostaje prezesem, mając wsparcie polskiego koncernu "Siła i Światło". Dobrze zarządzana, staje się potężnym koncernem, któremu podlegają elektrownie, koleje elektryczne dojazdowe, tramwaje, przedsiębiorstwo budowy sieci elektrycznej "Kabel Polski", a nawet miasto-ogród Podkowa Leśna. 

Zakłady Radjotechniczne Natawis to jedna z pierwszych firm na rynku polskim - powstaje w 1919 r. i realizuje dostawy dla Ministerstwa Spraw Wojskowych. Montuje z importowanych części, a swoją produkcję uruchamia od 1926 roku. Firma jest w Warszawie przy ulicy Królewskiej 31 mając oddziały w Łodzi, Krakowie i Poznaniu. Wyroby jej są wysokiej jakości. Głównym produktem były radioodbiorniki, wzmacniacze, prostowniki, słuchawki i inne akcesoria radiowe. Koniec firmy nastąpił po wybuch II Wojny Światowej w 1939 roku.

Firma ELEKTRIT, jako Towarzystwo Radiotechniczne powstała w Wilnie przy ul. Wileńskiej 24 w 1925 r. Zakład robił odbiorniki radiowe, zasilacze, wzmacniacze, mikrofony oraz importował.
Od 1927 r. pojawiają się pierwsze odbiorniki własnej konstrukcji, aparaty detektorowe oraz reakcyjne. Wysoka jakości daje złote medale na międzynarodowych wystawach w Paryżu i Florencji.

W 1934 r. Towarzystwo zakupuje licencje w wiedeńskiej firmie "Minerwa" i uruchamia nowoczesną produkcję w nowo wybudowanym zakładzie przy ul. gen. Szeptyckiego. W 1936 r. jest to wielka i nowoczesna fabryka o powierzchni 10.300 m2, z własną elektrownią, stolarnią, parkiem maszynowym, wydziałem mechanicznym, produkcją podzespołów, własnymi laboratoriami i magazynami. Montaż odbywa się systemem taśmowym przy wykorzystaniu nawet 6 linii produkcyjnych pracujących sezonowo od września do marca. Towarzystwo odegrało znaczącą rolę w radiofonizacji Kresów.

 Polskie Zakłady Siemensa S.A. powstały w latach 1922-1923 wg projektu Pawła Holzera przy ul. Karolkowej w Warszawie.

Inżynier Werner von Siemens (wynalazca), utworzył w Berlinie 12 października 1847 przedsiębiorstwo „Siemens & Halske”. W 1848 r. Firma zbudowała pierwszą długodystansową linię telegraficzną długości 500 km. między Berlinem a Frankfurtem nad Menem. Wynaleziona przez Siemensa prądnica prądu stałego w 1866 r., napędzana przez młyn wodny, została wykorzystana do wytwarzania prądu, którym zasilono pierwsze na świecie elektryczne oświetlenie uliczne w Godalming w Wielkiej Brytanii.

Państwowe Zakłady Tele-Radiotechniczne (PZT) powstały w 1932 roku w Warszawie na Pradze przy ulicy Ratuszowej 11. Firma pracowała na potrzeby państwa, prowadząc badania, i konstruując sprzęt dla wojska, lotnictwa itp. Produkcja cywilna stanowiła niewielką część produkcji. Produkowano radiostacje, stacje nadawcze i odbiorcze, radiolatarnie, radionamierniki oraz sprzęt radiokomunikacyjny naziemny, lotniczy i morski.

 Produkcja odbiorników detektorowych "Detefon" i Echo D1 była znacząca, popyt wielki, gdyż nie wymagały baterii. Do 1939 r. wyprodukowano ponad pół miliona sztuk tych aparatów. Sprzedaż zestawów odbiorczych prowadziły placówki pocztowe w całym kraju. Współpracująca z przemysłem wojskowym SF KOLARZ prowadziła dystrybucję wśród załóg nowych Wytwórni. Zakłady rozwijały się dynamicznie. Tworzono nowe filie w Centralnym Okręgu Przemysłowym, dając pracę 3600 pracownikom.

W 1934 zespół inż. Zygmunta Jelonka otrzymuje tajne zlecenie rządowe opracowania telefonu osobistego. Z prac kończonych w USA, powstaje pierwowzór telefonu komórkowego WS-10, użyty podczas desantu na plażach Normandii 6 VI 1944 (D-Day). Po ośmiu miesiącach Czesław Magnuski w USA dopracowuje i USArmy na frontach wojennych używa pierwowzór słynnego „walkie-talkie”.

Zespół inż. Mariana Mazura w latach 1935-1939 zaprojektował i wykonał pierwszy na świecie system telefonii automatycznej, łączący aglomeracje miejskie i duże tereny przemysłowe w całej Polsce. Niemcy okupując Polskę, zastosowali wynalazek pomiędzy strategicznymi regionami w swoim kraju.

Polskie Zakłady Philips założono w roku 1922 pod nazwą Polsko-Holenderska Fabryka Lampek Elektrycznych S.A. z kapitałem 100 000 zł. Produkowano żarówki próżniowe. W roku 1923, przy ul. Karolkowej  na terenie o powierzchni 37 675 m2 wybudowano fabrykę. W 1928 r. uruchomiono produkcję lamp radiowych. Pierwszymi lampami są: A 209, A 409, A 425, B 403, B 406, B 409, typy A 415, B 405 oraz lampy nadawcze. Produkcja Philips`a monopolizuje rynek krajowy – do czasu uruchomienia lamp radiowych przez Tungsram`a. Polskie Zakłady Philips mają rozległą sieć dystrybucji sprzętu radiowego w Polsce. Od 1929 roku zostały zorganizowane w większych miastach Polski salony sprzedaży wyrobów Philipsa o nazwie "Radio i światło". W tych punktach były dostępne radia nie tylko produkowane przez Philipsa w Polsce ale również modele wyprodukowane w macierzystych zakładach w Holandii. W roku 1930 Polskie Zakłady Philips wypuszczają na rynek pierwsze odbiorniki zmontowane w Warszawie.

Prezydent Ignacy Mościcki oraz Anton Philips 2 grudnia 1930 roku, dokonali oficjalnego otwarcia fabryki lamp i żarówek w Warszawie. Philips zatrudniał wtedy w Polsce ponad 1000 pracowników. W roku 1934 rozpoczęto produkcję odbiorników radiowych w Polskich Zakładach Philips S.A. w Warszawie.

 Krajowe Towarzystwo Telefunken powstało jako Spółka z o.o. w październiku 1933 r. w Warszawie. W pierwszym sezonie 1933/34 zmontowano już ok. 1.500 szt. aparatów. W następnym 1934 r., firma zwiększa zatrudnienie do ok. 140 osób i przejmuje całość produkcji od kooperantów. Stały i dynamiczny rozwój firmy sprawia, że w 1937 r. Zakłady kupują teren przy ul. Owsianej 14 (na Pradze) z nowoczesnym budynkiem produkcyjnym. Powstają duże działy - mechaniczny, elektryczny, akustyczny, stolarnia, lakiernia, laboratorium i kontrola techniczna. Zakład wyposażono w nowoczesne maszyny i aparaturę. Zatrudnienie w sezonie wynosi ok. 700 osób. Personel techniczny był szkolony w zakładach Telefunken w Berlinie. Wszystkie typy aparatów projektowane były w Warszawie i dostosowane do polskich warunków. Większość podzespołów była produkowana w kraju. W 1937 r. wchodzi do produkcji: elektronowy wskaźnik dostrojenia tzw. oko magiczne, urządzenie przeciwzanikowe (antyfading) i układ wzmacniacza mocy.

Na początku 1938r. firma przekształca się w Krajowe Zakłady Telefunken S.A.. Firma na  wystawach i imprezach, uzyskuje szereg wyróżnień (złoty medal na Wystawie Przemysłu Metalowego i Elektrotechnicznego w Warszawie w 1936r ). Spełniła obywatelski i patriotyczny obowiązek zakupując w 1937 r. na Fundusz Obrony Narodowej samolot RWD 10 i wręcza go Lidze Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej (LOPP) na cele obronne. Wybuch II Wojny Światowej kończy działalność Krajowych Zakładów Telefunken w Polsce.

Spółka Firmowa KOLARZ zawiesza oficjalną działalność wraz z wybuchem wojny w 1939 roku. Zasoby składu magazynowego radio-tele ulegają konfiskacie przez okupanta.

 



POZOSTAŁE ARTYKUŁY Z TEGO DZIAŁU:

Moc Fabryk w COP - energetyka w II RP -
ROWEREM do fabryk C O P -
Przemysł celulozowo-papierniczy w COP -
70-lecie COP - Wystawa w Stalowej Woli „COP dla PRZYSZŁOŚCI” -
Eugeniusz Kwiatkowski - organizator, budwniczy podstaw przemysłu II RP, człowiek -
Dla mediów Kontakt