23 Resource id #7 Tadeusz Śmiśniewicz
STRONA W BUDOWIE
klaster COP
klaster COP
www.klastercop.pl

 

 

Nasze wystąpienia w Sejmie od 14.33

 

VI Forum Gospodarcze Powołanie Rady Programowej
VI Forum Gospodarcze Program części panelowej

 

 

 

Ludzie COP



Tadeusz Śmiśniewicz
Tadeusz Śmiśniewicz


Tadeusz Śmiśniewicz, 1983-1943, absolwent Politechniki Warszawskiej (1924), inżynier chemik, specjalista w dziedzinie materiałów wybuchowych, kapitan Wojska Polskiego 


Działacz niepodległościowy w Związku Walki Czynnej, Związku Strzeleckim (Strzelec) i Polskiej Organizacji Wojskowej. Żołnierz I brygady Legionów Józefa Piłsudzkiego. W Wojsku Polskim od 1918 do 1934 roku, uczestnik wojny 1920 roku. Od 1925 roku w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu, organizator i kierownik działu badawczego w Komisji Doświadczalnej. W 1928 roku oddelegowany do Państwowej Wytwórni Prochu i Materiałów Kruszących w Zagożdżonie (później PWP w Pionkach) pow. kozienicki. Był twórcą Centralnego Laboratorium i jego pierwszym kierownikiem.

Od 1931 roku kierował Fabryką Prochów Bezdymnych, współuczestniczył w jej rozbudowie i uruchamianiu nowej produkcji, zwłaszcza prochów nitroglicerynowych. Miał dorobek w zakresie technologii produkcji prochów bezdymnych i metod badawczych materiałów wybuchowych. Autor szeregu ulepszeń technicznych, współautor czterech wynalazków (Sposób otrzymywania wybuchowej masy plastycznej, Plastyczny materiał wybuchowy, Sposób powtórnej stabilizacji prochów bezdymnych, Urządzenie do przerywania przenoszenia się fali wybuchowej i ognia w rurociągach). W 1936 roku powołany został na stanowisko dyrektora technicznego nowobudowanej Wojskowej wytwórni Amunicji nr 3 w Dębie koło Tarnobrzega (COP). Początkowo kierował biurem budowy.

W 1939 roku do końca na posterunku, w ostatnich dniach przed wejściem wojsk niemieckich kierował obroną i ewakuacją wytwórni. Uciekając do Warszawy uniknął aresztowania. W czasie wojny w Służbie Uzbrojenia Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej/Armii Krajowej, pseudonim „Hrabia”. Prowadził konspiracyjną produkcję bomb termitowych.

Od 1941 r. kierował konspiracyjną produkcją materiałów wybuchowych AK w Warszawie: pierwszą konspiracyjną wytwórnią materiałów wybuchowych przy ul. Asfaltowej 15, a następnie drugą przy ul. Pułtuskiej 14. Aresztowany 13 kwietnia, więziony na Pawiaku, rozstrzelany 29 maja 1943 roku. Odznaczony: Odznaką POW, Odznaką I brygady, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Niepodległości.

(Opracowanie; Witold Śmiśniewicz)

 



POZOSTAŁE ARTYKUŁY Z TEGO DZIAŁU:

Henryk Władysław Magnuski -
Andrzej Banaszak -
Janusz Szczepan Baurski -
Julian Banaszak -
Jan Walczyński -
Dla mediów Kontakt