Urodził się we Włocławku. W 1916 r. rozpoczął naukę na Wydziale Maszyn Politechniki Warszawskiej. Wstąpił do tworzącego się Wojska Polskiego. W 1918 r. jego 21 pułk piechoty „Dzieci Warszawy” wyruszył na odsiecz Lwowa. W 1920 r. powrócił na studia. Jako inżynier mechanik podjął pracę w Warsztatach Kolejowych w Nowym Sączu.
W 1936 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych powołuje go na dyrektora Fabryki Obrabiarek – spółki akcyjnej H. Cegielskiego w Rzeszowie. Pod jego nadzorem produkowano działka przeciwpancerne i przeciwlotnicze. W 1938 r. powierzono mu kierownictwo spółką akcyjną Stowarzyszenia Mechaników Polskich z Ameryki z siedzibą w Warszawie.
Był aktywny społecznie. Pomagał prof. Henrykowi Mierzejewskiemu w organizacji Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, w którym był skarbnikiem.
Po wojnie został naczelnym dyrektorem Pierwszej Fabryki Lokomotyw w Polsce „Fablok” w Chrzanowie. Kierował nią do 1950 r. Rozbudowano wtedy warsztaty, zbudowano gmach technikum i szkoły zawodowej, dom kultury i przyzakładowe mieszkania pracownicze. Jako „wroga” ustroju usunięto go ze stanowiska, przenosząc do Zakładów Mechanicznych w Elblągu, a następnie do Bytomia, gdzie zmarł na zawał na stanowisku pracy.
„Był człowiekiem wielkiej prawości i dużej wiedzy, pionierem postępu technicznego i wybitnym organizatorem. Mimo że całe życie był bezpartyjny, był wyznaczany na najtrudniejsze stanowiska. Wszędzie znajdował uznanie i szacunek przełożonych, kolegów i podwładnych” napisał o nim prof. Janusz Tymowski w „Słowniku biograficznym techników polskich”.
SŁOWNIK BIOGRAFICZNY TECHNIKÓW POLSKICH
.png)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
