Obejmując pamięcią przeszłość nie sposób nie przywołać wielu wspaniałych bohaterów, twórców dzieł, które do dziś odgrywają ważną rolę w historii naszej Ojczyzny. Nie dla wszystkich jednak zbudowano pomniki, wmurowano tablice pamiątkowe. A jeśli nawet takie powstały, to istotniejszym jest i pozostanie pamięć w sercach i umysłach zwłaszcza, gdy ich dzieła nadal żyją i wciąż odgrywają istotne znaczenie. Ci bohaterowie w jakimś stopniu kierowali się mądrością czasu według znanej maksymy: musisz żyć dla innych, jeśli chcesz żyć z pożytkiem dla siebie. Zapewne nie wielu już pamięta, że 22 sierpnia minęła 40-rocznica śmierci bohatera w swoim rodzaju – twórcy „dzieła” jakim był Centralny Okręg Przemysłowy - Eugeniusza Felicjana Kwiatkowskiego
To dzięki niemu w latach 1936-1939 powstał w południowo-centralnych dzielnicach Polski okręg przemysłowy przemysłu ciężkiego, który był jednym z największych przedsięwzięć ekonomicznych II Rzeczypospolitej. Celem COP-u było zwiększenie ekonomicznego potencjału Polski, rozbudowa przemysłu ciężkiego i zbrojeniowego, a tym samym zmniejszenie bezrobocia wywołanego skutkami wielkiego kryzysu. Trudno szczegółowo przedstawić pozytywną rolę i znaczenie tego przedsięwzięcia w skali nie tylko terenu na którym powstał COP, lecz także w wymiarze ogólnokrajowym, jako, że oddziaływanie powstałego ośrodka emanowało na cały kraj. I można by w tym miejscu charakteryzować poszczególne ośrodki jakie powstały, rozwinęły się i odegrały istotne znaczenie dla przyszłości kraju, regionu. Powstało na ten temat wiele znakomitych dzieł, opracowań, które po części ukazują ową mądrość urealnioną w formie powstałych dzieł.
Wspominając i przeżywając kolejną rocznicę śmierci Eugeniusza Kwiatkowskiego trzeba podkreślić, iż był to człowiek o wielkiej charyzmie, wyobraźni, patriotyzmie, mądrości, zaangażowaniu i poświęceniu dla dobra swego Narodu. Przez całe swoje życie chciał i zmieniał Polskę na lepszą rzeczywistość, bo jego służba Narodowi cechowała jego patriotyczne serce pełne miłości i troski o człowieka. Jego bezinteresowna i szczera postawa przekonała wielu do zaangażowania się, oddania i poświęcenia swojej Ojczyźnie. Dążył do zmiany rzeczywistości na lepsze jutro, a to łączyło się z tezą, że zmienić historię potrafią jedynie geniusze i szaleńcy. Jego postawa i służba Narodowi pełna oddania była sensem jego życia polegająca na tym, że, aby cieszyć się życiem trzeba żyć dla innych, dla każdej istoty ludzkiej i czynić go lepszym i piękniejszym.
Zapewne jego życie, jego troska i mądrość wynikały z głębszych pokładów osobowości jakie człowiek posiada. Analizując jego poczynania i powstałe dzieła, można przypuszczać a nawet wręcz domniemywać, że starał się zmienić to, co mógł zmienić, ogarniał wielką cierpliwością to, czego nie mógł zmienić, ale dzięki mądrości odróżnił jedno od drugiego. I mimo sprawdzonej sentencji, iż największego bohatera zabija troska, on nie bacząc na różne zagrożenia, podejmował niemal nadludzkie wysiłki dla dobra swego Narodu.
Dziś z perspektywy czasu, w kontekście obecnej sytuacji gospodarczej, trudno uwierzyć iż przed laty pojawił się tak wielki i przemyślany, pożyteczny i nowatorski pomysł, który do dziś tętni życiem tam, gdzie wielu już chciało, by go zniszczyć. Dziś, gdy minęło 40 lat od tamtego czasu, tamtych dni, niezapomnianych chwil, chciałoby się wyśpiewać hymn wdzięczności, wygłosić laudację pochwały i zachwytu, że byli ludzie zasługujący na tytuł wielkiego bohatera, tytuł twórcy, tytuł charyzmatyka a zarazem człowieka wielkiej pokory i służebności – jednym z nich był Eugeniusz Kwiatkowski. Pozostaje tylko na nowo podjąć refleksję nad tymi dziełami, i wydobyć ponownie ukrytą mądrość, która i dziś pozwoli za przykładem tamtych bohaterów budować nową, odważną rzeczywistość nie bacząc na wytyczne tych, dla których gospodarka równa się własny interes.
.png)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
